Karanlığın İçinden
Adım atabilir miyim, onun her şeyden habersiz geçirdiği o son gecesine, Bebeğini sallamaktan uyku girmemiş gözlerine, Sallanmaktan şiddeti hissetmemiş yüreğine, Hiç kapanmamış göz kapaklarına, Hiç dinmemiş dualarına, Titreyen dudaklarına, Masumluğuna, çaresizliğine, Saatlerce günlerce parmağını emerek hayatta kalan bedenine, Annesine sımsıkı sarılmış bebeğin toprağına, Adım atabilir miyim? Uyuyabilir miyim, bir enkazın altında, Dayanabilir miyim, günlerce susuz, Bağırabilir miyim, sesim çıkana dek, Özlemez miyim hiç, en sevdiklerimi belki de tek en en çok sevdiğimi, Korkmaz mıyım hiç? Korkmaz mıyım peki hiç, gözlerimi biraz olsun kapatmayı istediğimde? Çok üzülürüm, küs uyumayı tercih ettiğim herkes için, Çok özlerim, hayatımda en değer verdiklerimi, Çok üzülürüm, sesim gün ışığına ulaşmadığı için, Çok umutsuzluğa kapılırım, her geçen gün nefesim sıkıştığından dolayı, Çok korkarım, uyumaktan, Çok korkarım, daha az önce gelen sesin artık gelmemesinden, Çok korkarım,...