Nasıl anlatılır bilmiyorum ama hayatımın en güzel zamanlarının başlangıcı tam 16 sene önce dünyaya geldiğimde başlamış meğer. Canı pahasına yanımda olan ve her anımda yakınımda olmasa bile elimin telefona gittiği ve ulaşabildiğim tek arkadaşımsın. Ta ki o zamanlarda başlamış benim sana hayranlığım,güzelliğine,düşüncelerine ve değerlerine... İlk salıncağımın, ilk özgürlüğümün sahibi sensin. Ve yine ilk uçan kadın figürlü kolyemin asla çıkartmayacağım özgürlüğümün ve her zaman yanımda olan senliğimin de sahibi sensin. Küçüklüğümden kalan en güzel fotoğraflarımızın içindeki anıları hala hatırlıyor olmak en çok seninle eğlendiğime ve seni çok sevdiğime dayanıyor. Benimle gerektiğinde çocuk gerektiğinde bir yetişkin ve en önemlisi her anımda her şekilde yanımda hatta karşımda olmanın benim için değeri çok ayrı. Manevi değerlerimin temelinde senin olmanı kalbimin en güzel yerinde taşıyorum. Gerek düşüncelerimle gerek bakışlarımla. Bazen küssek bazen tartışsak ya da olur ya kırılsak bile asla ayrı kalamadığım tek arkadaşımsın. Küçüklüğümde işte tam fotoğraftaki sıralarda kardeşimin olmasını o kadar çok istiyordum ki bunu en iyi sen bilirsin. Şimdilerde küçük Berenimle, belki aynı evde yaşamıyorum ama hayatımın en güzel hediyesini, en paha biçilemezini senin parçana ait olan Berenimi dünyaya getirdin. Siz benim iyikimsiniz. Bizim Berenle daha ilk yıllarımız o daha çok küçük ama kalbimizdeki yeri dünyalardan daha da büyük. Her konuda örnek aldığım tek insansın. Seni çok sevdiğimi hep hatırla.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Karanlığın İçinden

Adım atabilir miyim, onun her şeyden habersiz geçirdiği o son gecesine, Bebeğini sallamaktan uyku girmemiş gözlerine, Sallanmaktan şiddeti hissetmemiş yüreğine, Hiç kapanmamış göz kapaklarına, Hiç dinmemiş dualarına, Titreyen dudaklarına, Masumluğuna, çaresizliğine, Saatlerce günlerce parmağını emerek hayatta kalan bedenine, Annesine sımsıkı sarılmış bebeğin toprağına, Adım atabilir miyim? Uyuyabilir miyim, bir enkazın altında, Dayanabilir miyim, günlerce susuz, Bağırabilir miyim, sesim çıkana dek, Özlemez miyim hiç, en sevdiklerimi belki de tek en en çok sevdiğimi, Korkmaz mıyım hiç? Korkmaz mıyım peki hiç, gözlerimi biraz olsun kapatmayı istediğimde? Çok üzülürüm, küs uyumayı tercih ettiğim herkes için, Çok özlerim, hayatımda en değer verdiklerimi, Çok üzülürüm, sesim gün ışığına ulaşmadığı için, Çok umutsuzluğa kapılırım, her geçen gün nefesim sıkıştığından dolayı, Çok korkarım, uyumaktan, Çok korkarım, daha az önce gelen sesin artık gelmemesinden, Çok korkarım,...
Devamı
Resim
İnsan tanıyabilmenin zamanından geçiyorum her an... İnsan dersin, der durursun. Güzel dersin, der durursun. Şayet kalbin açılmamışsa göremezsin, bakarken kapatırsın kalbinin perdesini ve kalplerin dilini bilemezsen eğer, yaşar durursun yalnızca dünyalık ömründe. Hayatıma misafir olup geçenler ve kalbime hoş gelenler, onlar bana beni hatırlatan kelimeler oldular hep. Beni yazdılar, beni çizdiler, bana öğrettiler... Nedensiz olan ve tesadüfleri olan hayat değil benim yolum. Kalbimin izini bıraktığı yerlerin üstünden layığıyla geçebiliyorsam yüzümden gülümsemememi saklayamadığım bir yoldur bu gittiğim. Duygularımı en çok belli ettiğim yerdir, gözlerim ve boğazımda düğümlenmiş hislerim. O yüzdendir en çok kapattığım yerlerin gözlerim olması ve o yüzdendir sakinliğimin suskunluğu. Gülümserken anlaşılmayı, içtenliği hissettirmeyi amaçlayıp karşılığını aldığımda ise yaşamım genişledi adeta. Kalbim beslendi bir nevi. İyiliğin ve gülümsemenin bulaşıcı olduğunu düşünmüştüm ve bunu yaşamıştım da....
Devamı